Het Gentse bestuur bekommert zich enkel om opbrengsten welk men dan aan nutteloze uitgaven kan spenderen.
Ondertussen verliezen ze de essentie van een stad uit het oog, de leefbaarheid voor iedereen. Men geeft al lang niet meer om anders valide Gentenaars, ouderen, Gentse slechtzienden, Gentse rolstoelgebruikers enz...
Het enige waar men oog voor heeft zijn fietsers, aanleg van fietspaden, fietstunnels, fietsstraten, fietsstallingen, enz...
Welke de fietser matig respecteren, daar ze stoptekens en verkeerslichten negeren, midden van de straat rijden, kortom ze eisen de volledige weg op. De fout ligt uiteraard bij de fietsers maar de basis ligt aan het lakse beleid. Politie moet een oogje dichtknijpen voor de fietsers en zich vooral focussen op wagens.
Voor het mobiliteitsplan werd gekozen voor levensgevaarlijke blokken, deze blokken zijn voorzien van scherpe randen aan elke zijde. Dit is zowel voor voetgangers als voor andere weggebruikers levensgevaarlijk.
Rolstoelgebruikers hebben nauwelijks de mogelijkheid zich te verplaatsen.
Bij werken is men zeer spaarzaam wat betreft veiligheid, zelfs verkeersborden blijkt men zonder veel attentie te plaatsen
